Onze film
De lijdensweg naar morgen
zijn de beelden van gisteren
steeds opnieuw draaien we de film
totdat het hopelijk zal breken
het was zo’n slechte c film
en de acteurs onbekende wezens
jij als hoofdrolspeler
kon je hart niet opwinden
onze films ontmoeten elkaar
braken onze isolement
zien onze films van het leven
één keer en nooit weer
de camera loopt weer
spelen samen de hoofdrol.
En de bioscoop?
Loopt vol.
28-07-‘02/10:47
Reacties op dit gedicht
| ~Marina~: | Zondag, juli 28, 2002 16:03 |
| en dan gaat het licht uit en zien ze niks meer... spijtig genoeg ;-) liefs |
|
| Marieke 14: | Zondag, juli 28, 2002 15:56 |
| Zuper mooi! | |
| jackyXXX: | Zondag, juli 28, 2002 14:40 |
| Heel erg mooi verwoord. jackyXXX |
|
| ilona Sieben: | Zondag, juli 28, 2002 14:35 |
| MOOI geen woorden voor! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||