Het spijt me
Toen ik van je hoorde, wou ik je niet
Ik haatte je, voor ik je kende
Toen ik van DE oplossing hoorde, deed ik het
Deed je weg, zonder medelijden
Toen ik mijn nieuwste nichtje zag, weende ik
Weende, omdat ik jou had weggedaan
Het spijt me dat ik je geen leven kon geven
Het leven dat je misschien wou
Het spijt me dat ik je geen kans kon geven
De kans dat je verdiende
Het spijt me dat ik jou de fout gaf
De fout waar jij niets van af wist
*Het spijt me!*
Ik haatte je, voor ik je kende
Toen ik van DE oplossing hoorde, deed ik het
Deed je weg, zonder medelijden
Toen ik mijn nieuwste nichtje zag, weende ik
Weende, omdat ik jou had weggedaan
Het spijt me dat ik je geen leven kon geven
Het leven dat je misschien wou
Het spijt me dat ik je geen kans kon geven
De kans dat je verdiende
Het spijt me dat ik jou de fout gaf
De fout waar jij niets van af wist
*Het spijt me!*
Reacties op dit gedicht
| Hellieke: | Maandag, april 21, 2003 22:03 |
| kan alleen maar zeggen "idem" Sterkte nog, er komen nog wel nieuwe kansen, en dat is momenteel het enige dat me recht houdt. |
|
| janey: | Dinsdag, juli 30, 2002 07:55 |
| ik weet waar dit over gaat,geef jezelf niet de schuld onbewust maak je toch de beste keuze alleen lijkt dat niet zo sterkte | |
Over dit gedicht
| Auteur: woefje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 29 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||