Ron
Ron,
Mijn vader was zo trots op jou,
je was zijn kleine, jongere broer.
Je had pas 20 maanden je vrouw
maar die vent lag voor jou op de loer.
Je bracht alleen je geld maar weg
en wilde snel naar je zoontje gaan.
Maar God wat had jij een pech
want die vent bleek er al te staan.
Voor een paar centen schoot hij je neer
en liet je bloedend achter op de stoep.
De kant van de weg haalde je niet meer
en niemand kwam af op je hulpgeroep.
12 dagen heb je nog geleefd
toen moest je toch nog sterven.
31 jaren heb je slechts beleefd
waarom moest hij nou alles bederven.
Ron, ik mis je nogsteeds.
Mijn vader was zo trots op jou,
je was zijn kleine, jongere broer.
Je had pas 20 maanden je vrouw
maar die vent lag voor jou op de loer.
Je bracht alleen je geld maar weg
en wilde snel naar je zoontje gaan.
Maar God wat had jij een pech
want die vent bleek er al te staan.
Voor een paar centen schoot hij je neer
en liet je bloedend achter op de stoep.
De kant van de weg haalde je niet meer
en niemand kwam af op je hulpgeroep.
12 dagen heb je nog geleefd
toen moest je toch nog sterven.
31 jaren heb je slechts beleefd
waarom moest hij nou alles bederven.
Ron, ik mis je nogsteeds.
Over dit gedicht
| Auteur: sandra | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 29 december 2000 | ||
| Thema's: | ||