een vader
Papa daar loopt ze
Zijn je gedachten
Als een tiran door het huis.
En laat dr staan
papa, Kijk dr niet meer aan..
Papa, trap haar dan weg..
Kom op nou zeg.
Papa.
Nu zit je op de bank
Met tranen in de ogen
En je blik op oneindig.
Vertel me je verhaal papa
Zeg het me dan toch..
Nu kan het nog
Voor ze weggaat voor goed...
Met goede moed.
Om met tranen in je ogen papa
Weer terug te komen,
Met nog een kleine..
Papa...
Laat je tranen stromen,
Doe je woord
Laat alles maar komen
Papa..
In die twee jaar
Zo oud en grijs...
Met een gezicht
Als een lijdensweg..
Verpest door je dochter
Alles verknald...
Maar Papa.
Zeg het mij...
esther
Zijn je gedachten
Als een tiran door het huis.
En laat dr staan
papa, Kijk dr niet meer aan..
Papa, trap haar dan weg..
Kom op nou zeg.
Papa.
Nu zit je op de bank
Met tranen in de ogen
En je blik op oneindig.
Vertel me je verhaal papa
Zeg het me dan toch..
Nu kan het nog
Voor ze weggaat voor goed...
Met goede moed.
Om met tranen in je ogen papa
Weer terug te komen,
Met nog een kleine..
Papa...
Laat je tranen stromen,
Doe je woord
Laat alles maar komen
Papa..
In die twee jaar
Zo oud en grijs...
Met een gezicht
Als een lijdensweg..
Verpest door je dochter
Alles verknald...
Maar Papa.
Zeg het mij...
esther
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, augustus 08, 2002 00:51 |
| ouders slijten aan hun kinderen, het is niet anders en dat is goed zo. uiteindelijk toch tot elkaar komen, dat is het meest wezenlijke, denk je ook niet? |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esther van den bosch | 
|
|
| Gecontroleerd door: Robski | ||
| Gepubliceerd op: 06 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||