Ons menneke,

Brian is ons menneke,
van jou en mij.
O wat waren we 21 november toch blij.
Brian kwam in ons leven,
we hebben alles voor hem gegeven.
We houden zo van ons menneke,
dat we elkaar een beetje zijn vergeten.
We zijn uit elkaar gegroeid,
maar de liefde voor ons menneke die bloeid.
Ons vlammetje is nu nog zo klein.
En ons menneke nog zo rein.
Laten we het proberen nog een laatste keer.
Dan hebben we samen ons menneke weer.
Hoeven we hem niet steeds missen.
En naar zijn gevoel te gissen.
Papa en mama horen bij elkaar.
En dit gedicht is een gebaar.
Ons menneke pakt niemand van ons af.
Hij is van ons, jij en ik.
Wij zijn papa en mama voor het leven.
Om ons menneke alle liefde te geven.

Brian, papa en mama houden van je!