Schemering
De lantaarnpalen
verlichten mijn voetpad
naar het oneindige
van de weg naar morgen
Daarbij een zuchtje wind
die mij de weg wijzen
en een stukje meeneemt
van mijn zorgen
Het geluid van de wind
klinkt als muziek
in mijn oren ruist het
en raak in in trance
Dan neemt het me mee
geef ik me over
maakt hij een buiging
en neemt me mee in zijn dans
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zondag, augustus 11, 2002 00:46 |
| vanwaar de wind komt en waarheen hij gaat, het is niet te raden hoe hij je vond, jezelf vinden laat. groetje, peetoom hans |
|
| wijnand.=: | Zaterdag, augustus 10, 2002 22:13 |
| mooi gedicht | |
Over dit gedicht
| Auteur: vlinder538 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||