singertje: | Dinsdag, januari 02, 2001 15:41 |
Dit is een waarheid als een koe... Desondanks doe ik toch ook steeds mijn best om het pantser van anderen te doorbreken door een eenvoudige glimlach of een vriendelijk woord... | |
wil: | Maandag, januari 01, 2001 22:42 |
Lieve car, Ilona en Catharina, ik begrijp jullie en zie de gedichten die jullie maken. Nee, jullie hebben oog voor mensen, voelen hoe mensen in elkaar zitten en waar pijn en liefde zit. Het merendeel der mensen heeft dat minder. Niet uit slechtheid maar uit gewoonte. Denken er niet bij na. Makkelijker om een bekende te bewonderen en dus je buurman te vergeten. Dank voor je lieve commentaren.< |
|
car: | Maandag, januari 01, 2001 17:32 |
lieve Wil je weet dat je me met dit gedicht enorm diep raakt he..... ik die nooit naar uiterlijk vertoon kijk.....en altijd op de kleine dingen let.... ik erger me aan het gedrag zoals jij dat beschrijft.. iedeer mens bekend of niet is uniek en intressant... Meer respect heb ik altijd voor de persoontjes op de achtergrond...die niet lopen te schreeuwen hoe goed ze wel niet zijn....maar gewoon doen..... hoeft niemand te weten..hoort gewoon zo... dank je...i |
|
catharina: | Maandag, januari 01, 2001 15:04 |
ik denk dat veel mensen zou denken endaarom probeer ik het te doorbreken...het label bekend heeft hgeen waarde voor me wel hoe je als mens in elkaar zit...prachtig gedicht wil | |
ilona: | Maandag, januari 01, 2001 13:55 |
hmmmm herken hier heel veel in Wil....ik ben iemand die wel probeert door te dringen bij een vreemde....ik geef mijn spontane lach...mijn blik...en de rest gaat vanzelf.... | |
Auteur: Wil | ||
Gecontroleerd door: Carama | ||
Gepubliceerd op: 01 januari 2001 | ||
Thema's: |