Als de zon geef je warmte, en ook haar licht straal je uit,
Jij vindt de zonsondergang in jezelf, wanneer de nacht inluidt.
Een bron van licht die rust vondt in de nacht,
en daar omringt met duisternis, op de ochtend wacht.
's Avonds mooi en vreedzaam ondergaan,
om elke morgen stralender op te staan.
Soms in gevecht met de wolken, maar de warmte blijft stralen,
Blijft sterk in moeilijke posities en laat de wolken dwalen.
Tot het einde van tijd bij haar ondergang zal zij blijven bestaan,
en zal altijd in gedachten gekoesterd zijn, in tijdstip van zon en maan.
Met liefde voor de zon,
Lieve Marten dit gedicht voor jou,
Sanne