Leven is 1 grote strijd...
Lig in de tuin.
Denkend aan de puin.
De puin in mijn leven.
En aan de angst om op te geven.
Kijk naar de sterren die hoog in de hemel staan.
Vraag me af of er nog iets na de dood zal bestaan.
Zo ja,bestaat er dan pijn.
Als dat zo is wil ik daar ook niet zijn.
Zo niet dan wil ik daarheen.
Dit leven staat me niet meer aan het is zo gemeen.
Leven is een grote strijd.
Moet oppassen wat je doet anders krijg je spijt.
Zo wil ik niet meer verder gaan.
Maar ben ook weer bang om te stoppen met bestaan.
Denkend aan de puin.
De puin in mijn leven.
En aan de angst om op te geven.
Kijk naar de sterren die hoog in de hemel staan.
Vraag me af of er nog iets na de dood zal bestaan.
Zo ja,bestaat er dan pijn.
Als dat zo is wil ik daar ook niet zijn.
Zo niet dan wil ik daarheen.
Dit leven staat me niet meer aan het is zo gemeen.
Leven is een grote strijd.
Moet oppassen wat je doet anders krijg je spijt.
Zo wil ik niet meer verder gaan.
Maar ben ook weer bang om te stoppen met bestaan.
Reacties op dit gedicht
| Marten: | Woensdag, augustus 14, 2002 23:24 |
| Ik herken de situatie...en hoop voor je dat je op de puin een tuin plant met 1000 bloemen. | |
| **vlindertje**: | Woensdag, augustus 14, 2002 23:14 |
| mooi geschreven!! maar je leven is GEEN puin als je er zelf iets mooi van maakt.. je moet positief blijven denken en nooit opgeven!! xxxxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mellody | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||