Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
We vlechten onze levensdraden
Ik begraaf me in haar armen
ze slokt me op als in een droom
Ik verken haar wereld sluimerend
en geef me over in haar stroom
Ze neemt me op in tussenpozen
ademt mij vluchtig door haar heen
Ze is mooi als duizend rozen
mijn hartje klopt voor haar alleen
Als een sluierende nevel
zweven we door ons droompaleis
Een winterse stilte omhult ons teder
terwijl we dansen door ons paradijs
Onze liefdesklanken vormen samen
een weefsel en spinsel van muziek
We vlechten onze levensdraden
in een wereld van mystiek
Reacties op dit gedicht
Edwin van Rossen vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
waterval
:
Donderdag, augustus 15, 2002 02:36
ontroerend mooi....
voske
:
Donderdag, augustus 15, 2002 01:46
Wondermooi.
Sheena
:
Donderdag, augustus 15, 2002 00:30
mooiste wat ik deze nacht las ....
Sheen
Over dit gedicht
Auteur:
Edwin van Rossen
Gecontroleerd door:
Sheena
Gepubliceerd op:
15 augustus 2002
Thema's:
[Liefde]
[Houden van]
[Leven]