verder gaan
Zo vaak dat ik ben gevallen,
maar ook weer op ben gestaan.
Een steeds weer nieuw zien.
Een steeds weer opnieuw leren verstaan.
Een steeds weer opnieuw inzien.
Een steeds weer loslaten.
Een steeds weer achterlaten.
Na verblinding de ogen open gegaan.
Balancerend op een koord.
Het verschil tussen Waarheid en schijn.
Steeds weer dat Christus wordt vermoord.
Me achterlatend in wroeging en pijn.
Steeds weer opnieuw doorgronden,
trouw zijn aan de Bron,
waarmee ik me uiteindelijk zo diep heb verbonden,
zonder welk ik tot niets meer kom.
Waarom nog verder gaan?
Ik weet nu toch dat alles illusie is.
Ik heb nu toch doorzien het totale bestaan.
Er is toch helemaal niets wat ik mis.
Waarom verder gaan,
als ik toch maar aan de kant blijf staan.
Een vreemdeling ben.
He steeds weer zal zijn, ik en hen.
Ik ben vol.
Ik ben leeg.
Misschien is het beter dat ik zweeg.
En toch, ik ga verder.
Het gaat daarbij niet over beter of hoger.
Het gaat slechts om volgen, trouw zijn,
trouw zijn aan wat zich ontvouwen wil.
Dit leeft in mij heel stil.
Dat groeien wil.
Dat bloeien wil.
Zich openbaren wil.
Ik weet dat ik moet verdwijnen.
Oplossen.
Zodat dat wat werkelijk is, mag verschijnen.
maar ook weer op ben gestaan.
Een steeds weer nieuw zien.
Een steeds weer opnieuw leren verstaan.
Een steeds weer opnieuw inzien.
Een steeds weer loslaten.
Een steeds weer achterlaten.
Na verblinding de ogen open gegaan.
Balancerend op een koord.
Het verschil tussen Waarheid en schijn.
Steeds weer dat Christus wordt vermoord.
Me achterlatend in wroeging en pijn.
Steeds weer opnieuw doorgronden,
trouw zijn aan de Bron,
waarmee ik me uiteindelijk zo diep heb verbonden,
zonder welk ik tot niets meer kom.
Waarom nog verder gaan?
Ik weet nu toch dat alles illusie is.
Ik heb nu toch doorzien het totale bestaan.
Er is toch helemaal niets wat ik mis.
Waarom verder gaan,
als ik toch maar aan de kant blijf staan.
Een vreemdeling ben.
He steeds weer zal zijn, ik en hen.
Ik ben vol.
Ik ben leeg.
Misschien is het beter dat ik zweeg.
En toch, ik ga verder.
Het gaat daarbij niet over beter of hoger.
Het gaat slechts om volgen, trouw zijn,
trouw zijn aan wat zich ontvouwen wil.
Dit leeft in mij heel stil.
Dat groeien wil.
Dat bloeien wil.
Zich openbaren wil.
Ik weet dat ik moet verdwijnen.
Oplossen.
Zodat dat wat werkelijk is, mag verschijnen.
Reacties op dit gedicht
| Kagib: | Dinsdag, oktober 01, 2002 16:12 |
| hoi Fury, Das wel een heel bijzondere reactie. :) Het frappante vind ik dat je geel aanhaalt, dat is nou net mijn favouriete kleur, donkergeel. Verder een erg mooi gedicht, dank voor t delen. :) Ja het geheel, ik zeg altijd we zijn een in Liefde, daarin zal iedere mens vroeg of laat samen komen. Het Weten gedragen door de Liefde. liefs Kagib |
|
| Fury: | Dinsdag, oktober 01, 2002 12:00 |
| Verschijnen kan voor de ochtendstond, en de nevel, en mag blijken, in het vergeelde aangezicht, om geel te geven, aan het geheel, en er mag wezen, en verwezenklijkt worden, in het wezen, het wezen, van jou, en mij. Een wezen verdrukt, in het uur, van de minuten. Het uur van de waarheid, bereikt zijn grens, een grens die bewandelt wordt langst, de rand, maar ondanks dat, zijn waarde niet verliest, |
|
| Kagib: | Donderdag, augustus 15, 2002 17:17 |
| hoi Hanneke, Hoe te verdwijnen. Sja, dat werkt dus alleen als jouw ikje verstild, leeg wordt van t eigen willen, de eigen-willligheid, dat wat t ikje denkt te kunnen, weten. Als je zo stil wordt van binnen, leeg wordt van je zelf vol-ledig wordt dan kan meer en meer dat Andere door je heen gaan stralen en zich openbaren. Dank voor je reactie. :))) liefs Kagib |
|
| Kagib: | Donderdag, augustus 15, 2002 17:14 |
| Hoi Spiritje, Ik vind t echt bijzonder dat je deze gedichten op jouw leeftijd al kan her-kennen. Was bij mij echt niet zo ;-) zat toen nog in de anti-fase. Maar hoop voor de toekomst wat jou betreft. :))) Dank voor je steun, moet nog steeds berichtje achter laten in je gastenboek. liefs Kagib |
|
| Spiritje: | Donderdag, augustus 15, 2002 12:07 |
| het is heel mooi... je kan altijd verder doen...blijf vertrouwen... groetjes spiritje je schrijft heel mooiv kheb al veel gedichten van je gelezen :) | |
| Hanneke Eirinn: | Donderdag, augustus 15, 2002 11:19 |
| schitterend gedicht Kagib Ik weet dat ik moet verdwijnen. Oplossen. Maar hoe??????? |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kagib | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 15 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||