als je de passie mist

als het leven soms eens niet,
gaat zo je graag wil dat het gaat.
stap dan even naast je verdriet,
en vecht, want misschien ist nog niet te laat.

maar als het vechten dan opeens,
niet meer met zijn twéen gaat.
dan word het denk ik bijna tijd,
dat je elkaar alleen laat.

want wat heeft het leven toch voor zin,
als je elkaar niet meer waardeert.
en je als vreemden in je gezin,
elkaar niet respecteerd.

vechtende tegen over elkaar,
heeft het leven dan nog waarde.
volwassen kemphanen tegen elkaar,
je leeft niet alleen op deze aarde.

dus doe nou maar zoals je wil,
maar laat het je nooit berouwen,
want leven zonder passie,nee
dat is niet uit te houwen!

Geschreven door

passybloem

Reacties op dit gedicht

passybloem vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Zasan:	Zondag, september 15, 2002 00:52
Deze heeft ee hele mooie boodschap. Zeker een van je mooisten.

*Miranda*:	Donderdag, augustus 29, 2002 00:16
Klinkt errug verdrietig passy. Ondanks dat is het toch een mooi gedicht. Sterkte. Liefs, Miranda

tom1984:	Woensdag, augustus 21, 2002 19:05
pff passie moet er zijn in het leven... das een feit de boodschap is er terug, maar het dichten zelf iets minder sorry bij mij mag je ook zo eerlijk zijn hoor ;) try me knufs tommeke

Tynipox:	Zaterdag, augustus 17, 2002 14:46
Verdrietig, maar erg mooi geschreven. Knuffels.

Cartooneken:	Vrijdag, augustus 16, 2002 08:29
Hmm.. zeg dat eens tegen mn ouders :s Mooi geschreven Passy Knuffel Marthe

Basje :	Vrijdag, augustus 16, 2002 02:08
droef en mooi...

Over dit gedicht

Auteur: passybloem
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 16 augustus 2002
Thema's: [Huwelijk] [Eenzaamheid] [Heimwee]