Afscheid van haar
Geen flauw idee
hebben jullie over
het gevoel
dat haar vertrek
in mijn verstramde ziel
naar boven brengt.
Ze heeft me gebroken,
verbrand en geteisterd
en toch snakte ik keer
op keer naar haar
haar en zachte vingers
als een kind dat snoepjes wil.
Ze liet me verdrinken
en ik deed
niet liever dan
...
haar ogen als de eerste keer
met tranen,
toen van vreugde
nu bij een zee van
troosteloos gesnik.
Of hoe somber ik
aan vreugde denk.
ยด__`
Reacties op dit gedicht
| Lieverdje (de enige echte): | Vrijdag, augustus 16, 2002 23:02 |
| heel mooi... maar wel een beetje een sombere sfeer Liefs, Lieverdje xxx |
|
| ~Marina~: | Vrijdag, augustus 16, 2002 19:13 |
| je schetst een droef beeld... waar ik in ieder geval door na ga denken... mooi is niet t goed woorden, maar kan er niets anders van maken... liefs, Mar |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Joris Daelemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||