ik liep eens langs een beekje,
het was er heerlijk stil.
een heerlijk plekje om weg te dromen,
dit was precies wat ik op dat moment wil/de
keek even om me heen en zakte in het gras,
dit mocht wel eeuwig duren,omdat ik even vrij was.
heerlijk zo die rust,en vroeg me even af.
waarom ik dit niet vaker doe,ik voelde me zo maf.
waarop ben ik niet duidelijk,
vertel ik niet mijn wil.
toen ik zo zat na te denken,
wist ik plots dit is wat ik wil...
het hoe,waarom en ook waneer,
bedenk ik wel de volgende keer...
een passerende auto claxoneerde luid.
en pats mijn luchtkasteel,valt.......mijn droom is uit.
van schrik met beide benen op de grond.
dacht nog èènmaal met open mond,en keek
naar de puzzelstukjes....op de grond!