Rustig van binnen maar van buiten ¿¿
Iedereen denkt dat ik rustig ben maar van binnen gaat het tekeer
Allerlei moeilijke gevoelens zijn er weer
Ik ben niet zo rustig als iedereen denkt
Het blijkt maar weer dat niemand mij kent
Rustig van buiten maar van binnen zo zwaar
Haat,pijn,verdriet en valse hoop
Dat is waarin mijn hart verzoop
Nu weet ik het niet meer
Het doet allemaal zo verrekte zeer
Steeds weer door een hel te moeten gaan
Ik ga het gevecht maar weer aan
Ik ga opnieuw door een hel van de wildste gevoelens,valse hoop en een wirwar van emoties die niet te bedwingen zijn
Intens verdriet en tranen die ik niet wil, niemand om het tegen te zeggen, moet het weer alleen doen, ik ga alleen door deze hel van pijn
Ik zorg ervoor dat niemand het merkt
Ik weet dat het soms niet al te goed werkt
Alles maar alleen doen maar ze hebben nu al genoeg aan hun hoofd en aandacht krijg ik toch niet
Dat slurpt mijn zusje allemaal op dat geeft mama zelf toe ik doe het wel alleen,droog zelf mijn tranen wel,mijn tranen van verdriet
Waarom is het toch zo moeilijk,kan het dan niet wat makkelijker zijn,iets minder verwilderd,iets minder zwaar
Ik weet het, het is waar
Ik doe het wel weer alleen doe wel weer alsof er niets aan de hand is
Doen alsof ik helemaal niets mis
Donderdag komt het er uit allemaal
Want dan vertel ik hem het moeilijke verhaal

(op hoop van zege dan maar he)