Linda
Ik kende je niet
maar voelde jou verdriet
het werd steeds intenser
je leek zo verloren
je liet het ons horen
steeds weer die pijn
steeds dat verdriet
ik wilde je helpen
de wonden te stelpen
maar wist niet goed hoe
dacht mensen wat een gedoe
is er op de wereld dan geen recht
wie heeft jou je geluk ontzegd
gebeurde er maar een wonder
tussen al dat gedonder
toen kwam 't laatste gedicht
en ben ik gezwicht
kon enkel nog mailen
trachten je wonden te helen
ik nam een wijs besluit
en drukte mijn gevoelens uit
nu blijf ik je volgen
van verbazing verbolgen
ik zal je steunen
je kan op mij leunen
en heb je verdriet of pijn
zal ik er voor je zijn
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Donderdag, augustus 22, 2002 22:11 |
| héél lief van je........... | |
| linda vangheluwe: | Donderdag, augustus 22, 2002 10:27 |
| stilte........... bedankt beverke. xxxxxxxxxxxxxxxxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Beverke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 22 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||