je paardestaartje
eigenwijs
danst over
alle pijn

je stuurt
een kaartje
duizend kusjes
zomaar
voor de gein

maar als je lacht
dan lachen soms
je ogen
niet zo mee

je knikt wel ja
maar binnenin
schreeuwt het
veel harder
nee

je schippert
tussen waarheid
tussen bijna
evenwicht

zorgvuldig achter
knuffels
hou je stijf
je ogen dicht

want wie is er
nou de liefste
van wie hou je
nou het meest

hoe lang
is het
geleden
dat ze
samen zijn geweest

al het oude
is verdwenen
al het nieuwe
doet je zeer

waar je steeds
maar niet kan wennen
al probeer je't
telkens weer

van het kastje
van je moeder
naar het muurtje
van je pa

al je woorden
op een weegschaal
en je denkt
bij alles na

en wat stil is het geworden
en zo kil
zo vreemd
zo leeg

't allerliefst
ben je
bij oma

omdat het daar
hetzelfde bleef.....