Waarom blijf je door mijn gedachten lopen,
er blijft niets mee over om op te hopen,
ik heb verloren, niet gewonnen,
besef nu pas waaraan ik ben begonnen,
ik had beter moeten weten,
maar wil dit zeggen,
dat ik je nu moet vergeten?

Waarom loop ik nu door donkere wouden zonder licht,
en rollen dikke tranen over mijn gezicht,
over mijn wangen naar omlaag,
ik weet het,
het is veel, wat ik van je vraag,
maar zonder jou,
tikt de tijd traag voorbij,
en denk na over wat toen zei.

Waarom kan ik niet zeggen, wat ik voel,
ik wil geen aandacht schenken aan dit enge gevoel,
woorden vluchten,
als ik bij je ben,
komt het door jou,
of omdat ik je zo goed ken?

Waarom zit ik vast tussen twee hoge muren,
en lijken minuten voor mij eerder uren,
een lange weg, dat is het leven voor mij,
ik weet niet waarheen,
ik blijf heel alleen,
niemand, die me de juiste weg zal tonen,
maar hoe kan ik dan uit dit duistere doolhof komen?