Ik ben geen geschenk
Je zuigt mijn fantasie op
naar werkelijke beelden
vergeten wat het lied
beschreef over onze liefde
blind voor de eenvoud
bestorm ik het brein
te ontleden wat gebeurd
zonder besef van zijn
bespeel het harmonium
met toetsen voorbestemd
volgen vloeiende tekens
beschreven in emotie
jij absorbeert alles diep
maar mijn grimas is spel
want leegte verloor
in een donker brein
volg de weg maar
naar het beloofde land
maar de waarheid
ontkom je niet naar morgen
zie het licht dat ketst
op mijn redenerende hoofd
zonder de diepgang
in het diepst van het hart
vrees mijn liefde steeds
als de duivel in een engel
waar geen God verdrijft
omdat het vuur heerst
nimmer zal je bezitten
alleen aanwezig zijn
in liefdevolle momenten
ik ben geen geschenk.
25-08-‘02/21:20
Reacties op dit gedicht
| wijnand.=: | Maandag, augustus 26, 2002 00:58 |
| prachtig | |
| Basje : | Maandag, augustus 26, 2002 00:29 |
| ik ga hem ook nog es overlezen... maar dan omdat ik hem zo mooi vind(!) maz Bas |
|
| blommeke: | Maandag, augustus 26, 2002 00:22 |
| de duivel in een engel, phoe,..heftig, dat zou een geschenk zijn om te vrezen :) |
|
| michris: | Maandag, augustus 26, 2002 00:11 |
| diepgang en wijsheid...ten top..écht prachtig! Mag ik ook over nadenken. michris |
|
| Sheena: | Maandag, augustus 26, 2002 00:07 |
| pfoe, die moet ik nog een paar keer overlezen en daar maar ophangen aan de muur, wie weet ga ik de wijsheid van die laatste zin, ooit bevatten ... Sheena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 26 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||