Kobe, al enkele dagen gelede vermoord,
en nu is er bijna niemand die zich nog om hem bekoord,
buiten zijn moeder die nu sterft van de pijn,
buiten zijn moeder die nu crepeert en met haar leven weet geen zijn,
die niet weet hoe het nu verder moet,
haar levensvisie en drang naar leven ver zoek.
Ze mist haar kleine Kobe zo ontzettend fel,
ze kan al vele dagen niet meer slapen, haar leven is ronduit een hel.
En iedereen die maar vraagt: “gaat het, gaat het?”
Wat zou het gaan, mijn kleine Kobe is heen gegaan!
Niets of niemand die hem ooit zal kunne vervangen,
mijn kleine Kobe, kon ik hem nu maar in mijn armen vangen,
kon ik hem nu maar houden dicht tegen mij,
we waren samen toch altijd zo gelukkig, zo ontzettend blij,
maar dat kan nu niet meer, het is allemaal voorbij.
Kobe, ik hoop dat je nu gelukkig bent in de hemel of waar dan ook,
Ik hoop het zo, en wacht op mij, want later kom ik ook!
Ik mis je!