ik denk nog steeds aan dat stil moment
ik had gezegt wat nodig was ,
en jij knikte alleen maar
handen in de zaken ,
ogen naar beneden
en een lach op je gezicht.
enig en fraai tegelijk.
nu wist je wat ik voor je voelde,
maar waarom zei je niets terug
16-09-00
Reacties op dit gedicht
:
Vrijdag, februari 09, 2001 20:34
mooi gedicht, één minpunt: ik had gezegd schrijf ik met een d en niet met een t