Opgekropte herinnering
Ik kan het niet vergeten
hoe hard ik ook probeer
ik kan het niet vergeten
het doet veel te zeer
Ze heeft me geslagen
bijna drie jaar
ze heeft me geslagen
ze sloeg me in elkaar
Ze schreeuwde, ze kwetste
ik kon me niet verdedigen
ze schreeuwde, ze kwetste
ze bleef me maar beledigen
Ik beefde van de schrik
mijn tranen die rolden
ik beefde van de schrik
ze heeft veel gescholden
Ik krop het steeds op
want ik ben te bang
ik krop het steeds op
de weg is nog lang
Reacties op dit gedicht
| vipergirl: | Donderdag, oktober 24, 2002 19:40 |
| lang, maar niet oneindig! | |
| *lovely*: | Woensdag, oktober 16, 2002 20:42 |
| Laat je niet doen. Ze heeft geen reden om je pijn te doen. Bescherm jezelf! laat je niet doen. Ze heeft het recht niet om je zo te behandelen. ahhh daar kan ik kwaad om worden om zo een dingen. Ik voel me je mee. Hou je goed en veel sterkte. veel liefs lovely |
|
| bea haasnoot/passy: | Dinsdag, augustus 27, 2002 21:25 |
| heeey 7de denk aan wat ik net zei,op het andere gedicht.....vecht je kan het...... liefs van passy.... |
|
| Nancy van de Graaff: | Dinsdag, augustus 27, 2002 19:57 |
| Kom voor jezelf op! Laat je niet slaan! Laat je niet beledigen! Neem iemand in vertrouwen! Je kan het! Als je met mij erover wilt praten vind ik dat ook goed. nancy_vdgraaff@hotmail.com Veel sterkte veel liefs en een kuzz van Nancy! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: DeZevendeHemel7 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||