Langzaam aan begin ik te begrijpen
Is het niet nog langer stil
Met proberen te manipuleren
Maak ik juist wat ik niet wil
Ik wil vrede diep van binnen
Een beetje rust, een stil gevoel
Maar door voor alles op te komen
Sta ik in de weg van mijn eigen doel
Ik heb nooit de kans gekregen
Nee wacht, ik heb hem nooit gewild
Toen ik hem aangeboden heb gekregen
Was mijn lust voor strijd nog niet gestild
Niet in staat vrede te krijgen
Met het onrecht in mijn buurt
Altijd strijder willen wezen
Hoe lang die strijdt dan ook duurt
Ik heb altijd willen zorgen
Omdat dat voor mij nooit is gedaan
Dat de mensen in mijn omgeving
Zonder problemen konden gaan en staan
Ik heb van huis uit meegekregen
Gezegend met overtuigingskracht
Of dat fysiek of mentaal moet wezen
Bikkelhard of heerlijk zacht
Ik ben gezegend met mijn lichaam
Ik ben groot, en zeker niet laf
Dus als mensen willen dreigen
Haken ze bij mijn aanzien meestal af
Ik ben gezegend dat ik kan denken
Analytisch en logisch op het zieke af
En omdat ik in staat ben snel te denken
Bek ik een agressor meedogenloos af
Ik ben gezegend te kunnen zeggen
Dat ik mijn eigen zwaktes ken
Een minderwaardigheidscomplex meegekregen
Maakt dat ik verbaal sterker ben
Want mensen kunnen mij niet raken
Schelden deert mij niet meer
Ik heb al verweten en vergeven
En hun gescheld is slechts de 2e keer
Bij mijzelf al toegegeven
Al bekend met mijn eigen grens
En nu ze me willen kwetsen
Weet ik, ik ben ook maar een mens
Ik heb mijn zwaktes, mijn momenten
Ik wordt fysiek nooit een Don Juan
Dus door mij proberen te kleineren
Is waardoor hij niet verder kan
Nu hij zoekt naar ammunitie
Die door mijn pantser gaat
Neem ik de aanloop die zal leren
Dat hij neergaat waar hij nu staat
Mentaal neergeslagen
Neigt men meestal naar geweld
Maar op het lichamelijke vlak
Ben ik nog nooit geveld
Ik ben wel vaker neergeslagen
Door een overmacht aan fysieke kracht
Meestal door meerderen afgedwongen
Maar daaruit blijkt juist mijn echte kracht
Ik ben in staat verlies te nemen
Ik ga er echt niet aan kapot
En als ik even tijd krijg om te helen
Wordt ik daarna pas echt goed bot
Fysiek, mentaal, eerlijkheid achterwege
Een nederlaag, niet geaccepteerd
Zijn vrienden en kennissen zal ik kenbaar maken
Alles wat fout aan hem is, stom en verkeerd
De truc is echter, niet te laten merken
Dat jij het bent die hem zwartmaakt
Maar door zijn vrienden in te fluisteren
En ervoor zorgen dat hij het zelf afmaakt
En dan komt het mentale vlak weer kijken
Waar hij al eerder is afgehaakt
Waardoor hij de vorige keer fysiek ging worden
Is wat hem nu definitief afmaakt
Door hem te ontkennen
Dat ene kleine stuk gemak
De vrienden die hij dacht te kennen
Zijn leven wat ik hem afpak
Nu zijn zekerheden zijn weggenomen
Nu hij mentaal is afgezwakt
Nu hij niks meer heeft om op terug te vallen
Is hij toch nog terug gepakt
Nu, en slechts nu, zal hij kennen
Hoe het is alleen te zijn
Niemand achter zich te hebben
Eenzaamheid, een bittere pijn
En zie hier, weer overwonnen
Is nu precies waar ik op doel
Deze rol wordt me opgedrongen
Waardoor ik me nooit eens rustig voel
Uiteindelijk is er geen winnaar
Verliezen we uiteindelijk allebei
Want door deze manier van oorlogsvoering
Is ook mijn geest geen seconde vrij
Ik zou het op moeten geven
Het is ook niet alsof ik dat niet wil
het denkpatroon doorbreken
mijn hoofd eindelijk eens stil
het lijken nu slechts verre dromen
een oase, een luchtspiegeling
maar ik hoop dat ik er kan komen
de oase, mijn verlossing
1 december 2001