mijn schuldbewuste loop

mijn bedrijvigheid leidde tot het onzichtbare
verdwenen in de drukte
de gespeelde chaos verloor haar waarheid
met holle stapen loop ik verder

mijn gezicht verborgen voor de ontrafelende handen
die mijn stof doen slijten
de rechtvaardige bestraffing voltrok haar eenzaamheid
met lege schredes loop ik verder

mijn gesloten ogen keken afgemat weg
naar het zwart van mijn oogkas
de berouwvolle stem ontklonk uit mijn mond
met hoopvolle passen loop ik verder

Geschreven door

aseos

Reacties op dit gedicht

aseos vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

charly:	Zondag, september 01, 2002 18:15
even prachtig,

shy-girly:	Zondag, september 01, 2002 16:05
Prachtig.. geen woorden voor.. enorm mooi.. Liefs, martine

flyingbabe:	Zondag, september 01, 2002 15:24
weer prachtig zoals altijd:)

Over dit gedicht

Auteur: aseos
Gecontroleerd door: Cartooneke
Gepubliceerd op: 01 september 2002
Thema's: [Eenzaamheid] [IK] [Leven]