Onafscheidelijk
Krakend ben ik omgevallen
Ik, een boom in de lente
de stroom droeg mij weg
met het wilde water
dat mij zal uitwerpen
op de zonnige oever
van jouw en de jouwen
In maanlichte nachten
zul je op me gaan zitten
en dromen van je liefde
Wanneer de herfst nadert
en ik droog zal zijn van de zomer
zul je opdracht geven
om me in stukken te hakken
op een winteravond
als de vorst knettert
zal ik branden, in je kleine haard
je zult je tevreden nestelen
in een diepe stoel en je warmen
aan mijn vuur
van eeuwige vriendschap.
Ik, een boom in de lente
de stroom droeg mij weg
met het wilde water
dat mij zal uitwerpen
op de zonnige oever
van jouw en de jouwen
In maanlichte nachten
zul je op me gaan zitten
en dromen van je liefde
Wanneer de herfst nadert
en ik droog zal zijn van de zomer
zul je opdracht geven
om me in stukken te hakken
op een winteravond
als de vorst knettert
zal ik branden, in je kleine haard
je zult je tevreden nestelen
in een diepe stoel en je warmen
aan mijn vuur
van eeuwige vriendschap.
Reacties op dit gedicht
| thibo: | Dinsdag, februari 26, 2008 19:56 |
| Mooi. Alleen spijtig dat buiten de laatste zin, alles plagiaat is. groetjes |
|
| arie: | Dinsdag, februari 18, 2003 23:21 |
| whoow wat een plaatje is dit. heerlijk met warmte omschreven vriendschap Arie |
|
| flyingbabe: | Zondag, september 01, 2002 14:15 |
| ow prachtig hoe je je vriendschap beschrijft:) houden zo!!!! liefs, babe |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Gitta | 
|
|
| Gecontroleerd door: caroline | ||
| Gepubliceerd op: 01 september 2002 | ||
| Thema's: | ||