Jouw ogen
De architekten van je emotie's,
de Rubens van je gezicht.
Steeds klaar voor een mooi gedicht.
Men verdwaald in je ogen,
maar wordt er nooit bedrogen.
Ze vertellen een verhaal,
maken géén proces verbaal.
Ze genieten van het leven,
geven meer dan ze zelf nemen.
Een oceaan van rust,
op het gevoel berust en
eindigend met een kus.
de Rubens van je gezicht.
Steeds klaar voor een mooi gedicht.
Men verdwaald in je ogen,
maar wordt er nooit bedrogen.
Ze vertellen een verhaal,
maken géén proces verbaal.
Ze genieten van het leven,
geven meer dan ze zelf nemen.
Een oceaan van rust,
op het gevoel berust en
eindigend met een kus.
Reacties op dit gedicht
| roosje: | Donderdag, maart 01, 2001 20:22 |
| je kan zeeeeer mooie dingen schrijven, maar waarom moet het altijd rijmen, ik haat dat. probeer eens niet te rijmen, voor mij. het zou prachtig zijn..... | |
| Joyce: | Donderdag, januari 11, 2001 09:45 |
| Liefde is mooi he? | |
| ilona: | Maandag, januari 08, 2001 00:23 |
| danny dit is heel erg mooi beschreven...je weet me wel te raken he? liefs Ilona | |
| Firebolt: | Zondag, januari 07, 2001 10:22 |
| Mooi...!!! | |
| pramodah: | Zaterdag, januari 06, 2001 20:33 |
| jij hebt blijkbaar de ideale vrouw gevonden,........... | |
