Het doet pijn,
lichamelijk en emotioneel,
ik kon er niet aan weerstaan,
ik moest snijden om gelukkiger te snijden.
ik kan mijn leven niet meer aan,
hartverscheurende situaties,
er is geen uitweg,
behalve dat ik ophou te bestaan.
ik heb het gevoel dat ik alles verlies,
de personen waarvan ik hou,
de persoon waardoor ik nog leef,
waarom verwondert het iedereen dat ik dan de dood verkies ?!!?!
ik heb een zware fout gemaakt,
ik kwets degene(n) waarvan ik hou,
dat betekent mijn ondergang,
de pijnlijke situaties hebben me te diep geraakt.
mijn enige levensdoel was mijn dierbaren gelukkig maken,
maar ik ben gefaald,
en ik kan met die gedachte niet verdergaan,
ik zal nooit maar aan een periode van liefde en geluk geraken....