100.000 Vragen

Ik ben gek op je,
Verslaafd aan je,
Ik sta met je op
En ik ga met je naar bed

Ik wil niet zonder je kunnen leven,
Ik wil niet zonder je moeten leven,
Helaas is het geen kwestie van willen,
Enkel en alleen van accepteren.
Accepteren dat er nooit,
Nooit een ons zal zijn.

Waarom laat de liefde zich niet leiden,
Op het pad waar ik het hebben wil,
Waarom laat de liefde zich niet kneden
In de vorm die ik het geven wil.

Waarom heb ik 100.000 vragen
En geen enkel antwoord,
Waarom wil ik het ogenschijnlijk,
Absoluut onmogelijke,
Waarom kan het niet,
Wat minder gecompliceerd zijn?
Waarom heb ik zoveel vragen
Maar vooral,
Waarom ben ik niet zo belangrijk voor jou,
Als jij voor mij???

Geschreven door

Marijke

Reacties op dit gedicht

Marijke vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Noekie:	Donderdag, mei 02, 2002 22:56
Heel mooi, ik maak momenteel hetzelfde mee en wil ook zo graag die antwoorden hebben...

Hendrik Jan :	Dinsdag, april 24, 2001 17:19
we zitten met hetzelfde probleem. Ik weet hoe moeilijk al die 'waarom's zijn. Sterkte liefs Hendrik Jan

Jacobs Ivan:	Maandag, januari 08, 2001 22:04
goed verwoord -------------- Dierbaar verlangen Een teder moment leeft in het onzekere Een kijk op de dag Een smacht naar het gebonden zijn Droevig en toch nog verborgen in het onwetende veel geluk

Over dit gedicht

Auteur: Marijke
Gecontroleerd door: Carama
Gepubliceerd op: 07 januari 2001
Thema's: [Liefdesverdriet] [Onzekerheid] [Houden van]