Ik moest even slikken toen ik jou plots voor me zag staan.
Het lachen was me plots totaal vergaan.
Ik schrok me echt rot.
Er volgde een discussie met bittere tranen als slot.

We hebben niet lang met elkaar gesproken
en op het einde heb ik onze vriendschap definitief verbroken.
Je leugens broken mijn hart
en nu leiden we elk ons eigen leven, apart.

Afscheid nemen van jou deed pijn,
maar jouw leugens vond ik ook niet fijn.
Daarom heb ik onze vriendschap stopgezet.
Nee, aan die gedachte beleef ik echt geen pret.

Die slechte dag ligt nu al een tijdje achter mij
en ik voel me sinds kort weer vrij.
Want onze vriendschap heeft me vroeger verstikt.
Voor jou heb ik veel kwade woorden van mijn ma geslikt.

Maar ik weet zeker, beetje bij beetje zal ik me hierdoor slaan.
Met de hulp van mijn nieuwe vrienden kan ik deze zware klap aan.
Voor jou is in mijn hart geen plaats meer vrij.
Daardoor is dat kleine stukje hart weer eventjes van mij.

(dit gedicht heb ik eind juni geschreven terwijl die ontmoeting begin mei plaatsvond, maar ik heb nog steeds dezelfde gevoelens als toen ik dit schreef.)