gevangen
een vogel bij het raam,
zonder vrees kijkt hij mij aan.
hij spreidt zijn vleugels wijd,
op weg naar zijn vrijheid.
vlieg mijn kleine vriend,
ik hoop dat jij je weg vind.
want ik zit gevangen,
in mijn diepste verlangen.
lindav
zonder vrees kijkt hij mij aan.
hij spreidt zijn vleugels wijd,
op weg naar zijn vrijheid.
vlieg mijn kleine vriend,
ik hoop dat jij je weg vind.
want ik zit gevangen,
in mijn diepste verlangen.
lindav
Reacties op dit gedicht
| Beverke: | Maandag, september 09, 2002 20:05 |
| ook jij zal ooit als een vogel je vleugels uitslaan en de wereld verkennen vanuit een andere hoek dan dat je tot nu toe hebt gedaan, nu ben je nog bezig om je vleugels aan te sterken maar heb geduld straks vlieg je met ons mee, heel veel liefs jenne |
|
| Ophelia: | Zondag, september 08, 2002 20:40 |
| ik zit ook gevangen in mijn diepste verlangen. Namelijk de dood. Men zegt altijd luister naar de stem in je hart maar die zegt iets wat voor anderen onaanvaardbaar is. Knuffs Nele |
|
| gunther vandenberghe: | Zondag, september 08, 2002 20:16 |
| wederom een mooie | |
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 08 september 2002 | ||
| Thema's: | ||