Verdriet van 16 lentes
Doorlopende ogen
van tranen en bloed.
De mond vertrokken van pijn.
Het hart in 1000 reepjes gesneden.
Door het ontzichtbare verdriet.
In woorden dat het heeft gehoord.
Geen taal kan het troosten,
want het haat het leven als de pest
omdat het niet begrepen wordt.
Zoekend naar het onvindbare einde,
roept het de pijn uit,
gewoon om niet te weerstaan
aan de drang van de dood.
van tranen en bloed.
De mond vertrokken van pijn.
Het hart in 1000 reepjes gesneden.
Door het ontzichtbare verdriet.
In woorden dat het heeft gehoord.
Geen taal kan het troosten,
want het haat het leven als de pest
omdat het niet begrepen wordt.
Zoekend naar het onvindbare einde,
roept het de pijn uit,
gewoon om niet te weerstaan
aan de drang van de dood.
Reacties op dit gedicht
| Soledad: | Maandag, september 16, 2002 10:37 |
| Slik, het komt me iets te bekend voor. Al maakt dat het gedicht er niet minder mooi op. PPT Liefs van mij. | |
| louise: | Maandag, september 16, 2002 10:31 |
| mooi geschreven liefs... |
|
| moonrise: | Maandag, september 16, 2002 09:14 |
| Eerst vergaat de mens en dan de wereld, adembenemend mooi geschreven. liefs Evi |
|
| Di Angeli: | Maandag, september 16, 2002 00:17 |
| Mooi Bert. Een adviesje, zet een 'enter' achter de laatste regel van je gedicht (liever meer) dan komt het mooier te staan en los van je naam. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 16 september 2002 | ||
| Thema's: | ||