Na alles wat er gebeurt is,na al die pijn,
ben jij nog altijd de persoon waarbij ik me best op m'n gemakvoel,
en ik weet zeker dat ik nu wél in staat ben om langdurig met je samen te zijn,
maar hopen op nog een (definitieve) kans bij jou is, denk ik,een zinloos levensdoel...

Als ik bij jou ben voel ik me zo énorm goed,
ik voel me echt op m'n gemak, je aanwezigheid doet me zweven,
maar om nog eens de sleutel van je hart te vragen, daarvoor heb ik niet de moed,
maar ik hoop dat je beseft dat ik je nodig heb in m'n leven.

Ik zweef van geluk omdat ik je nu eindelijk als vriend mag en kan beschouwen,
maar langs de andere kant doet het ook soms pijn,
de pijn doordat we samen niet meer aan een mooie toekomst kunnen bouwen,
de pijn omdat ik nooit meer van jou zal zijn !!!!!!

Ik heb nu een zalige relatie met iemand anders en ben je voor een groot deel vergeten,
maar diep in m'n hart is mijn liefde voor jou altijd voor een deel blijven voortleven,
maar dat mag je allemaal niet weten...
het feit dat ik je nog altijd m'n hart, ziel en lichaam zou willen geven...

Ik denk niet dat het zin zou hebben om op jou nog te hopen en te wachten,
maar telkens als ik van je losgekomen ben moet ik achteraf toegven dat m'n liefde voor jou nooit volledig weggaat,
dat is trouwens onmogelijk: van iets dat zo diep en puur is kun je ook niets anders verwachten.
Maar ondanks alles is het niet zo da ik mijn lief voor dit verlaat.

Je zou me onmiddelijk kunnen terugkrijgen,
want aan jou kan ik niet weerstaan,
maar spijtig genoeg zul je niet meer van mij beginnen houden, dus zal ik over dit alles maar zwijgen,
en ga ik mijn relatie niet laten gaan.

************************************************************
CYN , QUEEN OF DARKNESS