Liefde en onkruid
Ben net onkruid
wil niet verdwijnen
wil je plagen
stiekem kietelen
onverwachts
laten weten
ik blijf, sowieso
stilte is onzeker
toch horen zal je
laat je vliegen
op een briesje
steeds warm
zelfs al is het
winterkoud
ik ben je spinnetje
je gruwel en liefde
lijkt dood overkomen
is rust overwonnen
zal mijn adem
je weer raken
opnieuw geboren
ben net onkruid
zonder jou verloren.
18-09-‘02/22:15
Reacties op dit gedicht
| Roxette: | Donderdag, september 19, 2002 20:50 |
| *ik geniet in stilte* | |
| MayadeBij: | Donderdag, september 19, 2002 10:02 |
| Mooi! | |
| waterval: | Donderdag, september 19, 2002 04:20 |
| ik moet bekennen dat ik een zwak heb voor onkruid.....;-)) hééééééééél mooi...... |
|
| wijnand.: | Donderdag, september 19, 2002 00:28 |
| prachtig | |
| blommeke: | Donderdag, september 19, 2002 00:25 |
| onkruid laat vaak , de meest prachtige bloemen verbleken, bovendien gaat het veel langer mee,... Blom |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 19 september 2002 | ||
| Thema's: | ||