ik ben
Ik ben als een druppel dauw op een rode roos zo mooi
Die wachtend op de ochtend zon
Ik ben als een vlinder met haar vleugels in de plooi
Net bevrijd uit haar cocon.
Ik ben als de eerste lentezon met haar zonne stralen
Die de bladeren belichten
Ik ben als een boek met veel verhalen
Maar toch nimmer te betichten.
Ik ben een mens van vlees en bloed
De natuur altijd getrouw
En doe wat niemand had vermoed
Als die druppel van de dauw
Ik ben gewoon ben niets speciaals
Toch hou ik van mezelf
En zie ik zeg het nu nogmaals
Niet iedereen is vaak zich zelf
Die wachtend op de ochtend zon
Ik ben als een vlinder met haar vleugels in de plooi
Net bevrijd uit haar cocon.
Ik ben als de eerste lentezon met haar zonne stralen
Die de bladeren belichten
Ik ben als een boek met veel verhalen
Maar toch nimmer te betichten.
Ik ben een mens van vlees en bloed
De natuur altijd getrouw
En doe wat niemand had vermoed
Als die druppel van de dauw
Ik ben gewoon ben niets speciaals
Toch hou ik van mezelf
En zie ik zeg het nu nogmaals
Niet iedereen is vaak zich zelf
Reacties op dit gedicht
| Selinne_lo: | Maandag, augustus 12, 2002 21:30 |
| het is bijzonder dat je vanjezelf houdt je moet dat gevoel koesteren veel mensen kunnen niet wat jij kan | |
| Miran: | Zondag, januari 14, 2001 10:13 |
| zeer mooi verwoord xxxxxxxxxxxxxxxxxx |
|
| ilona: | Dinsdag, januari 09, 2001 18:40 |
| heel erg mooi verwoord..... | |
| ria: | Dinsdag, januari 09, 2001 15:40 |
| heeeeeee deze is heel mooi ;-))) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evelien | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 09 januari 2001 | ||
| Thema's: | ||