Hoe voelt het, doodgaan?
Hoe voelt het,
doodgaan?
Zacht wiegend als donsveer
tussen duivels en hemels,
Niet van deze wereld
(welke dan wel)?
Opgaan
in de rook van het Niets,
een graf vol zwarte angst
(de Dood van mijn woord)?
Of misschien een terugkeer
naar de plaats
waar mijn ziel Thuis is
(mag ik mijn ziel nestelen in je hart)?
Reacties op dit gedicht
| Albrecht Paul: | Maandag, november 18, 2002 10:05 |
| Je vlecht hier verschillende beelden voor de dood heel mooi samen. Graag gelezen. Die haakjes maken het extra voorzichtig. |
|
| sleepless: | Woensdag, september 25, 2002 19:09 |
| Mooie! Lief geschreven. Groetjes. |
|
| loving horse: | Woensdag, september 25, 2002 18:03 |
| heerlijk gedichtje, xxx |
|
| Koelemij, Harold: | Dinsdag, september 24, 2002 20:53 |
| ik zal het je mailen als het zover is |
|
| *Vlinder*: | Dinsdag, september 24, 2002 20:51 |
| vind ik ook... heel mooi geschreven |
|
| Debbe: | Dinsdag, september 24, 2002 20:21 |
| ik vind je gedicht heel mooi en vooral die laatste zin ! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Fenix | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 september 2002 | ||
| Thema's: | ||