In de handen van dood
Mijn masker valt af starend in de ogen van de
dood die naderbij is gekomen als een koele bries
grijpt de hand des doods mij vast sleurt mij mee
de diepte in mee naar het domein waar dood heerst
dood heeft mij meegenomen in zijn gondel zijn
ijzige koude wind waait langs mijn ziel in de
greep van dood en hij laat mij niet meer los
vervloekt zijt gij dood vervloekt zijt dit leven
ik ben naar de verdoemenis gegaan zonder te weten
waarom dood mij plots komt halen mij meeneemt
dood die naderbij is gekomen als een koele bries
grijpt de hand des doods mij vast sleurt mij mee
de diepte in mee naar het domein waar dood heerst
dood heeft mij meegenomen in zijn gondel zijn
ijzige koude wind waait langs mijn ziel in de
greep van dood en hij laat mij niet meer los
vervloekt zijt gij dood vervloekt zijt dit leven
ik ben naar de verdoemenis gegaan zonder te weten
waarom dood mij plots komt halen mij meeneemt
Reacties op dit gedicht
| eddy daemen: | Woensdag, september 25, 2002 21:03 |
| dank je kim.. | |
| moonshine21: | Woensdag, september 25, 2002 18:00 |
| wauwie eddy erg mooi gedicht hoor schitterend... xxkim |
|
Over dit gedicht
| Auteur: eddy daemen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 25 september 2002 | ||
| Thema's: | ||