Licht ontvlambaar
(uitdaging van louise)
Verlangens vuren op
Eerst zijn ze zo klein
dat ze niet worden opgemerkt
Maar langzamerhand
verlichten ze de ruimte
Binnenin gaat het branden
Rode gloed verlicht mijn ziel
Vuur gaat samen met angst en pijn
Iets wat me niet beviel
Angst voor jou
Pijn om je te missen
niet bij jou kunnen zijn
Vuur zal doven
wnneer ik het besef
... het is maar schijn ...
Reacties op dit gedicht
| Zaphod: | Woensdag, oktober 23, 2002 19:46 |
| Mooi gedicht, vooral toen hij werd voorgedragen (ik vraag me toch af hoe die laatste strofe klinkt). Greetzzz Zaphod. |
|
| lollygirl: | Zaterdag, oktober 12, 2002 19:43 |
| heel mooi. komt be trouwens bekend voor. heel mooi! XXX-iessSSS Kimberley |
|
| louise: | Vrijdag, september 27, 2002 21:33 |
| mooi geschreven hoor liefs louise |
|
| Zasan: | Vrijdag, september 27, 2002 19:39 |
| Dit gevoel heb je heel mooi omschreven. | |
| wijnand....: | Vrijdag, september 27, 2002 18:01 |
| Was het schijn of toch echt Mooi gedicht |
|
Over dit gedicht
| Auteur: karin jansen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Dodo | ||
| Gepubliceerd op: 27 september 2002 | ||
| Thema's: | ||