De pester verliest
Ik klein etterig monstertje
dat jullie schoonheid verkracht
het leven heeft aangetast
zoals jullie doen geloven
schreeuw toch om aandacht
al zijn het weer de stenen
die jullie naar me gooien
ik ben verloren in het grauw
vraag niet om licht en lucht
maar simpel er te mogen zijn
als lelijk monstertje
nu eens niet op de vlucht
beschimp mij en wijs
roep over mijn wratten
vergelijk me met een varken
sla met stokken gaten
dat mijn hersenen puilen
ontneem mijn waarde
totdat ik blind gestoken ben
nooit meer de beelden zie
je kunt mijn lach niet ontnemen
de traan niet stoppen
mijn kracht is het innerlijk weten
dat ik me niet hoef te verwijten
het verkeerd te hebben gedaan.
27-09-‘02/17:20
Reacties op dit gedicht
| Lieverdje (de enige echte): | Zaterdag, september 28, 2002 23:29 |
| mooi! en ja, de pester verliest. Niet meteen, maar op den duur wel. Lieverdje xxx |
|
| Ophelia: | Zaterdag, september 28, 2002 13:14 |
| Hey! Knuffies Nele |
|
| Demian: | Zaterdag, september 28, 2002 00:38 |
| En zo is het. Maar toch heeft de pester mij gemaakt tot wie ik vandaag ben... en daar ben ik hen wel dankbaar voor. Zo heeft elke actie een tegengestelde reactie. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 28 september 2002 | ||
| Thema's: | ||