Regen in de zwarte ruimte
Rollend water
Over de droge huid
Waaronder het verdriet schuilt
De tranen vallen
De grond scheurt uiteen
In een poging het niet te voelen
Het regent in die zwarte ruimte
Daar blijven de druppels vallen
Omdat het geen houvast vind
Om troost te zoeken
Sneller en sneller vallen ze
Tijd ... een ongrijpbaar begrip
Steeds verder in het duister
tot vergetelheid gebracht
Het voedt de aarde
met angst en verdriet
Uiteindelijk zal
mijn levensboom sterven
om te worden meegenomen
door het licht dat
de grond leven geeft ...
Reacties op dit gedicht
| soldier of death: | Maandag, februari 03, 2003 15:11 |
| ik sluit mij ook aan bij zasan | |
| Angel_14: | Donderdag, december 26, 2002 10:56 |
| mega schoon, echt waar! blijf gerust vol hartelust verderschrijve ! greetz Anneleen |
|
| lollygirl: | Zaterdag, oktober 12, 2002 19:45 |
| ik sluit me aan bij Zasan. Kus lollygirl |
|
| Zasan: | Maandag, september 30, 2002 22:10 |
| De mooiste gedichten krijgen weinig reacties, karin. Deze bijvoorbeeld. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: karin jansen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 september 2002 | ||
| Thema's: | ||