levenloze ziel
In de reflectie van de spiegels van mijn ziel
schuilt een koud levenloos gezicht een schim
zonder mimiek bleek levenloze tronie zonder
emoties gevoel voor tijd zonder besef van
liefde haat zonder enige grimas dood een
doodsgezicht monotoon stil koud kil verlaten
van de wereld om hem heen schuilend in
het schemerlicht van zijn ziel een levenloos
masker kijkt mij aan nietzeggend zwijgend
wachtend totdat hij zal toeslaan mij mee
zal sleuren naar de dieptes van mijn ziel
'naar een oord waar alleen maar angst
heerst en dood machtiger is dan het leven
zelf confronterend de hel
schuilt een koud levenloos gezicht een schim
zonder mimiek bleek levenloze tronie zonder
emoties gevoel voor tijd zonder besef van
liefde haat zonder enige grimas dood een
doodsgezicht monotoon stil koud kil verlaten
van de wereld om hem heen schuilend in
het schemerlicht van zijn ziel een levenloos
masker kijkt mij aan nietzeggend zwijgend
wachtend totdat hij zal toeslaan mij mee
zal sleuren naar de dieptes van mijn ziel
'naar een oord waar alleen maar angst
heerst en dood machtiger is dan het leven
zelf confronterend de hel
Reacties op dit gedicht
| moonrise: | Maandag, september 30, 2002 20:44 |
| pff, tjee mijn ogen moeten opnieuw wennen aan schoonheid, prachtig, zoals gewoonlijk, jammer dat je niet meer langs was geweest, liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: eddy daemen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 september 2002 | ||
| Thema's: | ||