levensdraad
schimmen in mijn hoofd,
mijn geest hevig verdoofd.
storm in mijn hart,
een blik wild,verward.
een getekend gelaat,
een innerlijk geschaadt.
de ogen eeuwig gesloten,
kans op geluk verboden.
het lot heeft zich gewroken,
een levensdraad gebroken.
lindav
mijn geest hevig verdoofd.
storm in mijn hart,
een blik wild,verward.
een getekend gelaat,
een innerlijk geschaadt.
de ogen eeuwig gesloten,
kans op geluk verboden.
het lot heeft zich gewroken,
een levensdraad gebroken.
lindav
Reacties op dit gedicht
| vipergirl: | Dinsdag, oktober 01, 2002 13:24 |
| zonder omwegen... heel mooi... xxx |
|
| Albrecht Paul: | Dinsdag, oktober 01, 2002 10:32 |
| Deze tekst zit potdicht. Ook de lezer ziet geen uitwegen. Sterk gezegd, Linda. | |
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: caroline | ||
| Gepubliceerd op: 01 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||