VORST LAAT STERREN VRIEZEND ONDERGA
vorst laat sterren vriezend ondergaan
het groen is
in zijn bladeren gestorven
de wind verritselt ze voorbij
de dood is
op de grond geborgen
beschermt haar voor het wintertij
takken dromen
van een lommerrijk verleden
het heden is alleen en kaal
ze vertellen hoe
ze door de kou hebben geleden
een eeuwenoud en triest verhaal
ze wachten op
de lange nachten en de maan
vorst laat sterren vriezend ondergaan
gelukkig dragen ze
heel diep verscholen
alweer de tere knoppen groen
want leven
dat naar lente hunkert
gaat een nieuwe poging doen
wil melker
02/10/2002
Reacties op dit gedicht
| wijnand.: | Woensdag, oktober 02, 2002 18:41 |
| de winter komt eraan en alles wordt dor en kaal Sfeerrijk gedicht |
|
| Roxette: | Woensdag, oktober 02, 2002 13:48 |
| ...en zo blijft er altijd hoop...ondanks alles... liefs, Rox |
|
| Jacobs Ivan: | Woensdag, oktober 02, 2002 12:56 |
| woow weer een pracht van een gedicht Wil !!!!!!! | |
| arie: | Woensdag, oktober 02, 2002 12:04 |
| Een duidelijk dichtend beeld van hoe het leven is / kan zijn en wordt na de winter.. liefs, Arie |
|
| louise: | Woensdag, oktober 02, 2002 11:29 |
| een gedicht dat verwarmt op koude dagen liefs louise |
|
| tampad: | Woensdag, oktober 02, 2002 11:10 |
| SUPPER... ik kan niet wachten tot ik de verscholen groene knoppen over een paar maanden weer zal zien... lange leve de lente liefs tamara |
|
| MayadeBij: | Woensdag, oktober 02, 2002 10:23 |
| Kus! | |
| MayadeBij: | Woensdag, oktober 02, 2002 10:22 |
| Ik vraag me af op welk nr. doodvriezen qua doodsoorzaak staat in de statistieken, al met al valt dat best wel mee denk ik, zoek 't eens op wil je (haha) (en straks weer die eeuwige verhalen over 't meisje met de zwavelstokjes en de hele meut, nounou, dat wordt weer smullen, maar niet heus) | |
| jackyXXX: | Woensdag, oktober 02, 2002 10:13 |
| Vorst,het koude in mijn lichaam, Verdriet dat in je wegtrekt heel langzaam. Je verwarmen met het lezen van jou gedicht, geeft de kilte in mij een geheel ander inzicht. Langzaam ontdooi ik krijg het weer warm, omdat jij mij even ontarm. jackyXXX |
|
| wil melker: | Woensdag, oktober 02, 2002 09:59 |
| elentir, wat een verrassing. De metafoor ligt in het leven besloten van alledag. De wegen die we hebben te gaan in hoop en verwachting. het komen en gaan van kansen en het dromen van wat is geweest en had kunnen zijn. Lommerrijk is schaduwrijk, verwijzend naar de volheid van de zomer met zon en warmte, analoog met volwassen leven. Dank voor je reactie, liefs wil |
|
| Elentir: | Woensdag, oktober 02, 2002 09:48 |
| Woeps, ik kijk nu pas naar de onderwerpen. Metaforisch :) Alleen zijn er directe verwijzingen naar de eigenlijke betekenis of verwijzingen naar paden die leiden naar de werkelijke betekenis? Wat is lommerrijk? | |
| Elentir: | Woensdag, oktober 02, 2002 09:46 |
| Mooi gedicht (ook een mooi onderwerp om over te dichten). Vorst heeft bij mij altijd twee betekenissen die vlak naast elkaar staan: Vrieskou en Koning; niet dat ik bedoel dat je dat in het gedicht moet verwerken, maar het heeft altijd zo'n associatie. Het rijmschema is wat vreemd (niet slecht, maar anders): abc abc def ghh eij klj maar dankzij de alliteratie loopt het allemaal goed. Well done :) |
|
| Koelemij, Harold: | Woensdag, oktober 02, 2002 08:27 |
| als de vorst zijn intrede doet zijn de deuren van het kasteel als een ijzige gloed niemand kon vermoeden dat de vorst zijn vorst behoeden voor de kouwelijke tocht hij onderbrak zijn leven omdat zij een ijsje kocht |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||