Een traan die zachtjes wegvloeit langs je wang.
Neerdalend op je lippen.
De zoute smaak van verdriet!
Verdriet?
Waarom?
Verdriet om de verbreking van een relatie,
terwijl je nog van die persoon hield.
Verdriet om het heengaan van een dierbaar iemand,
terwijl je zoveel van om die persoon gaf.
Verdriet! Pijn!
Een leeg gevoel!
Denkend dat het nooit meer over zal gaan!
Dat jou tranen zullen blijven stromen over je wangen.
Een vloedgolf,die blijft bestaan!
Pijn,waarvan je denkt,
dat die voor eeuwig zal zijn!
Een leeg gevoel!
Waarvan je denkt, dit gaat nooit meer voorbij!
Maar of je 't gelooft of niet,
ooit zal die pijn,dat lege gevoel,dat diepe verdriet,
zachtjes slijten.
Ooit komt de dag, dat je langzaam zal lachen,
dat je weer zal genieten van het leven,
met vallen en opstaan!
Je zal weer om de dingen geven.
Want uit verdriet kan je leren,
sterker te worden.
De littekens zullen blijven,
maar jou verdriet zal stilaan verstijven.
Want als je verdriet hebt gehad om gelijk welke reden.
Dan is dat om dat je een mens zijt met een gevoelig hart.
Ondanks al jouw smart.