Warmte van jou
De luiken van mijn raam
klappen met de wind
tot bonken in mijn kamer
hoorbaar en zo vertrouwd
vergeet ik opnieuw de tijd
mijn woorden pers ik
als een citroen tot gedicht
is het wel mijn gevoel
of denk ik weer te veel
rust is nu mijn voordeel
maar HET gevoel krijg ik niet
raak mij ziel niet eens
dat glimlacht van zekerheid
bij herkenning van mijn zinnen
met de woorden droom ik
hardop over jou te ver van hier
wie weet in een diepe slaap
zie ik je draaien in je warmte
verlangen naar een nieuwe dag
of maakt de wind je nu wakker
om mij je liefde te zenden
dwars door alles heen
we samen tegelijk denken
ik wil warmte van jou.
06-10-‘02/1:16
Reacties op dit gedicht
| Roxette: | Zondag, oktober 06, 2002 21:14 |
| prachtig gedicht met een eerlijke verlangensvraag... | |
| aseos: | Zondag, oktober 06, 2002 17:31 |
| ontzettend mooi! mooie passie lees ik! kus soesa | |
| flyingbabe: | Zondag, oktober 06, 2002 11:08 |
| onzettend mooi hoor | |
| haas: | Zondag, oktober 06, 2002 09:36 |
| wat een ontzettend gaaf gedicht | |
| Koelemij, Harold: | Zondag, oktober 06, 2002 01:30 |
| Goedennacht heer Wil zie ik hier de ratio de overhand nemen ik zou eerst dat raam maar eens dicht doen dat scheelt een hele kluif |
|
