De laatste dag
de laatste dag
Kom een beetje dichterbij
gisteren
kwam je mij opbeuren
je lachen was bevrijdend
als een vogel
op de schaduw van de muur
Vandaag is het een fluister
van de stem die ik hoorde
de klanken vervaagd
wat jij zingen kon
een gebroken symhonie
toen de dag begon
Morgen...
laat ik het raam open
mijn angst groeit
hou me nog één keer in je armen
wil je mij helpen
ik heb je tedere handen nodig
om mij te kalmeren
Met een bevroren traan
moest ik je loslaten
al mocht je nog niet gaan
jij... stervende witte zwaan
Kom een beetje dichterbij
gisteren
kwam je mij opbeuren
je lachen was bevrijdend
als een vogel
op de schaduw van de muur
Vandaag is het een fluister
van de stem die ik hoorde
de klanken vervaagd
wat jij zingen kon
een gebroken symhonie
toen de dag begon
Morgen...
laat ik het raam open
mijn angst groeit
hou me nog één keer in je armen
wil je mij helpen
ik heb je tedere handen nodig
om mij te kalmeren
Met een bevroren traan
moest ik je loslaten
al mocht je nog niet gaan
jij... stervende witte zwaan
Reacties op dit gedicht
| wijnand.: | Woensdag, oktober 09, 2002 18:49 |
| prachtig | |
| freakygirl: | Woensdag, oktober 09, 2002 16:01 |
| weer mooi!!! Sterkte! dikke kuzzz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: PatriciadP | 
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 09 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||