Opgekropte gevoelens, ze uiten kan ik niet.
Het zit al zo diep van binnen, dat niemand het meer ziet.
het verdriet, de pijn, het haten.
'S nachts in mijn bed rolt er wel een traan over mijn wang, maar zal het daarbij laten?
O mensen, ik ben zo bang!
Opgekropte gevoelens, ik verman me zo erg.
Zeeen van tranen in mijn hart, maar niets komt, wilt, durft, kan eruit.
Maar toch, zo huilt mijn hart het luidt: Ziet niemand het! Ik ga hier aan kapot!
ik red het niet.
Verdronken in zeeen van tranen, niemand die het ziet.
Vergeten wat leven is, wat ik wel allemaal niet mis!
Dromen bestaan niet meer, vreselijke nachtmerries komen uit!
"Help iemand" schreeuwt mijn hart het uit.
allemaal emoties, allemaal gevoelens, maar ik voel niets!