Warchild
Warchild…
Tussen de puinhopen
van wat eens zijn wereld was
loopt hij doelloos rond
zonder schoenen, zonder jas.
Door een enkel schot
is zijn toekomst zinloos en kapot.
Hij ziet nog steeds de beelden
van zijn moeder, badend in het bloed
waarom , waarvoor
begrijpt hij niet goed.
De zin van de oorlog
is hem ontgaan
hij zal nu alleen op de wereld staan.
Wat eens zijn toekomst was
is door de oorlog veranderd in stof en as.
Reacties op dit gedicht
| baba: | Zondag, januari 30, 2005 16:20 |
| echt ontroerend | |
| Thecool: | Dinsdag, oktober 15, 2002 22:00 |
| oef |
|
| sterretje: | Dinsdag, oktober 15, 2002 21:55 |
| super lief jong echt da raakt mij nu? xxx sterretje |
|
| Susanne S: | Dinsdag, oktober 15, 2002 13:04 |
| ....... Echt schitterend! Ben trots op je dat je zo'n mooi, gevoelig gedicht tot stand kon brengen! Liefs Susanne | |
| Iejoor: | Dinsdag, oktober 15, 2002 10:04 |
| Hopsa, ook jij stuent dus de actie. MOoi, zielig, maar keigoed... liefs. |
|
| free: | Dinsdag, oktober 15, 2002 08:20 |
| de wereld zit vol met warchilds zonder ouders zonder hulp en vol onbegrip...waar moet dat heen Door...in elk kind zit een oorlog...k hou mn hart vast :( liefs free |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Huting |  
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 15 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||