Jouw gezichtje in mijn geheugen gebrand
Toen ik je op de voorpagina zag staan
Daar stond je dan met een geweer in je hand
Ik dacht kind wat hebben ze met je gedaan
Bloedende voeten je had geen schoenen aan
Het enige wat je had was een geweer
En in je ooghoek die onschuldige traan
Alleen naar je kijken deed me al veel zeer
Niet alleen je jeugd, maar ook je ouders kwijt
Dit alles in deze oorlog verloren
Je wordt nu al als soldaatje opgeleidt
Vanaf het begin niet als kind geboren
Het is in de wereld oneerlijk verdeeld
Nooit geweten hoe het is om kind te zijn
Het is niet normaal als een kind niet meer speelt
En alleen nog maar leeft met verdriet en pijn
Dus steun warchild, want het is voor een goed doel
Alle kinderen moeten toch kind kunnen zijn!!
Ze leren kinderen omgaan met gevoel
Want voor soldaat zijn ze echt nog veel te klein
| kimberlyke: | Woensdag, oktober 16, 2002 17:01 |
| heel goed !! xxx ikke (k) | |
| karin jansen: | Woensdag, oktober 16, 2002 15:12 |
| prachtig! heel erg mooi beschreven! | |
| Koelemij, Harold: | Woensdag, oktober 16, 2002 10:34 |
| sjappo Esther enorm mooi geschreven |
|
| Auteur: Esther Millenaar | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 16 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||