Pure melancholie
Vandaag een dag om te balen
gewoon eindeloos alleen dwalen
tussen radeloos ontsnapt gevoelen
dat ik niet herken noch beken.
Deze dag kleurloos woog
zo zwaar te moede
en kruipt omhoog
verscheurt mijn zwarte woede
verspreidt het zaad van twijfel
en bloedt als nooit tevoren
in scharlaken rood
van een koude dood
enkel de hoop der wormen
kan mij nog even troosten
al voert zij de stormen
naar het verre oosten.
Begrijp het niet
wat mij nu omgeeft
geen verdriet
is dit
maar pure
zwartgalligheid.
gewoon eindeloos alleen dwalen
tussen radeloos ontsnapt gevoelen
dat ik niet herken noch beken.
Deze dag kleurloos woog
zo zwaar te moede
en kruipt omhoog
verscheurt mijn zwarte woede
verspreidt het zaad van twijfel
en bloedt als nooit tevoren
in scharlaken rood
van een koude dood
enkel de hoop der wormen
kan mij nog even troosten
al voert zij de stormen
naar het verre oosten.
Begrijp het niet
wat mij nu omgeeft
geen verdriet
is dit
maar pure
zwartgalligheid.
Reacties op dit gedicht
| Caroline van Geel: | Vrijdag, oktober 18, 2002 19:27 |
| Mooie woordkeus en zeer herkenbaar, hebben we allemaal wel eens. | |
| Zasan: | Donderdag, oktober 17, 2002 22:35 |
| Prachtig man. | |
Over dit gedicht
| Auteur: victor van der Daelen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||