de sporen zijn verdwenen
van het gelopen pad
hoe vindt ze ooit de weg terug
daar vertrouwen geen ogen had
de paden zijn veranderd
de wandeling zonder gevoel
de uitkomst onvoorspelbaar
ze loopt door zonder doel
in het vervolg opent ze de ogen
om eerder te ontdekken
waar gevoelens hebben bedrogen
door vertrouwen te wekken
Raar mie: | Zaterdag, oktober 26, 2002 13:10 |
dit gedicht geeft licht in het donker doet zien waar eerder niet werd gezien maar ik geloof in vertrouwen ookal geloof ik in je gedichtjes en zeker in de kracht ervan |
|
Koelemij, Harold: | Vrijdag, oktober 18, 2002 10:08 |
De Vos spreekt zuiver mooi Rox |
|
voske: | Vrijdag, oktober 18, 2002 00:23 |
Ach Rox,het belangrijkste blijft toch altijd dat je zelf eerlijk blijft in je gevoelens,dat maakt je op lange termijn altijd tot winnaar. liefs,voske |
|
Auteur: Nina Laverona | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 17 oktober 2002 | ||
Thema's: |